TopDierenwinkels

Nieuw Zeelander

De Nieuw-Zeelander is een van oorsprong Amerikaans konijnenras dat is ontwikkeld in Californië. De dieren komen voor in drie verschillende kleuren, namelijk wit, blauw en zwart. Van oorsprong is de Nieuw-Zeelander een vlees- en bontras, maar is tegenwoordig bijna volledig in handen van sportfokkers die met de dieren naar tentoonstellingen gaan. Het is een leuk konijnenras met een vriendelijk en rustig karakter. Voedsters staan bekend om grote nesten te krijgen en ze verzorgen de jongen uitstekend. Helaas komt er bij de Nieuw-Zeelander regelmatig glaucoom en pododermatitis voor.

Andere benamingen

De Nieuw-Zeelander staat bekend onder de volgende namen:

  • Nieuw-Zeelander wit
  • Nieuw-Zeelander blauw
  • Nieuw-Zeelander zwart
  • Blauwe Nieuw-Zeelander
  • Witte Nieuw-Zeelander
  • Zwarte Nieuw-Zeelander
  • New Zealand
  • New Zealandrabbit
  • New Zealand blue
  • New Zealand black
  • New Zealand white
  • White New Zealand
  • Black New Zealand
  • Blue New Zealand

Land van herkomst

De Nieuw-Zeelander komt oorspronkelijk uit Californië, de Verenigde Staten.

Geschiedenis

De rasnaam van de Nieuw-Zeelander geeft nog weleens verwarring met het konijnenras rode Nieuw-Zeelander. Toch gaat het om twee heel verschillende konijnenrassen. Bovendien komt de Nieuw-Zeelander niet uit het land Nieuw-Zeeland – wat de naam immers wel doet vermoeden – maar uit de Verenigde Staten.
De Nieuw-Zeelander is in 1916 ontstaan in de Californische plaats Rippon, in de Verenigde Staten. Het dier dankt zijn naam hoogstwaarschijnlijk aan landkonijnen die vanaf Nieuw-Zeeland naar de Verenigde Staten zijn gekomen. De fokker van dit ras, W.S. Preshaw, wilde een konijnenras fokken waarbij de dieren nuttig konden zijn voor zowel de vlees- als de bontindustrie. Hiervoor stelde hij een aantal eisen aan de konijnen: zo moesten de dieren redelijk vol van bouw zijn, maar ze moeten zich ook snel ontwikkelen tot slachtrijpe dieren. De voedsters moesten goed vruchtbaar zijn en de jongen probleemloos grootbrengen. Daarnaast moest de pels van dermate kwaliteit zijn dat deze geschikt was voor de bontindustrie.
Zoals gezegd, hebben Nieuw-Zeelandse landkonijnen hoogstwaarschijnlijk bijgedragen aan de ontwikkeling van de Nieuw-Zeelander. Welke andere konijnenrassen hebben bijgedragen, is tot op de dag van vandaag onduidelijk gebleven. Wel wordt aangenomen dat de angora heeft bijgedragen aan de totstandkoming van de Nieuw-Zeelander.
Het ras kwam in de beginperiode alleen in de witte pelskleur voor. Binnen korte tijd was het ras, welke toen nog de naam Witte Nieuw-Zeelander droeg, een geliefd konijnenras voor de vlees- en bontindustrie. Het werd dan ook al snel in grote aantallen in commerciële fokkerijen door de Verenigde Staten gehouden en gefokt.
Omdat het ras voornamelijk door commerciële houderijen en fokkerijen werd gebruikt als nutras, duurde het heel erg lang voor de Nieuw-Zeelander zijn weg vond naar liefhebbers van het ras. Zo werd het ras bijvoorbeeld pas in 1963 in Duitsland erkend door de daar overkoepelende konijnenfokkersorganisatie. Ook in Engeland kwam het ras pas na de Tweede Wereldoorlog in opmars, waarbij het populair werd bij fokkers en laboratoria.
In eerste instantie kwam de Nieuw-Zeelander alleen in de witte kleurslag voor. Pas veel later kwam in Engeland de zwarte kleurslag tot ontwikkeling. Ook is de blauwe kleurslag op later moment in Engeland ontwikkeld.

Uiterlijk van de Nieuw-Zeelander

De Nieuw-Zeelander is een konijnenras dat zich relatief snel ontwikkelt, een kenmerk die voor alle vleesrassen van toepassing is. De dieren hebben een gewicht van tussen de 4 en 5 kilogram. Wanneer je naar de Nieuw-Zeelander kijkt zie je een konijn met een licht gestrekte bouw en een breed, gespierd lichaam. De achterhand moet volgens de rasbeschrijving vol en mooi afgerond zijn. De poten moeten kort en krachtig zijn, net als de nek. De oren zijn ongeveer 11 centimeter lang. De dieren hebben een opvallend brede kop met flinke wangen. Vooral bij de rammen komen de flinke wangen en de brede kop goed tot uiting.

Vacht en kleuren

De vacht van een Nieuw-Zeelander is van een normale lengte. De pels is dicht ingeplant en er is een flinke hoeveelheid onderwol aanwezig. Het dekhaar van dit ras voelt wat stroever aan dan dat van andere konijnenrassen.
De Nieuw-Zeelander komt voor in drie kleuren, namelijk wit, blauw en zwart. De witte kleurslag is de oorspronkelijke kleur en is ook het meest populair. Bij de witte kleurslag moet de pels zuiver wit en vrij van gele aanslag te zijn. De grondkleur moet ook zuiver wit zijn. Witte Nieuw-Zeelanders hebben rode ogen.
Zwarte Nieuw-Zeelanders hebben donkerbruine ogen en de vacht is glanzend diepzwart van kleur en de grondkleur is donkerblauw. De blauwe Nieuw-Zeelander heeft een blauwe vachtkleur, een blauwgrijze grondkleur en blauwe ogen.
De witte kleurslag is in elk land goedgekeurd, de zwarte kleurslag wordt in ongeveer de helft van de landen toegestaan, maar de blauwe kleurslag wordt buiten Engeland om nauwelijks voor en is in de meeste landen ook niet erkend.

Karakter

De Nieuw-Zeelander is een doorgaans rustig en betrouwbaar konijnenras dat soms wat flegmatiek overkomt. De voedsters zijn goede moeders en de nesten kunnen groot zijn.

Gebruiksmogelijkheden van dit konijnenras

Van oorsprong is de Nieuw-Zeelander een vleeskonijn en bontras. Nu wordt het ras vooral door sportfokkers gehouden die met de dieren naar tentoonstellingen gaan. Zelden wordt de Nieuw-Zeelander als huisdier gehouden, en dan vooral omdat het ras zo onbekend is. Het dier zou zeker goed functioneren als huisdier voor zowel kinderen als volwassenen.

Voorkomende aandoeningen en ziektes bij dit ras

Bij de Nieuw-Zeelander komen een paar aandoeningen voor die bij dit ras vaker gesignaleerd worden dan bij andere rassen het geval is. Waarom dit is, is tegenwoordig nog niet duidelijk, maar het vermoeden bestaat dat er in de beginperiode van het ras veel inteelt heeft plaatsgevonden met dieren die drager of lijder waren van deze aandoeningen.

Glaucoom

Glaucoom komt bij de Nieuw-Zeelander vaker voor dan bij andere rassen. De dieren krijgen last van pijnlijke en uitpuilende ogen, wat veroorzaakt wordt door een verhoogde oogboldruk. In sommige gevallen helpt medicatie om de druk in de oogbollen te verminderen, maar in sommige gevallen is het beter om het oog door een dierenarts operatief te laten verwijderen. In zeer zeldzame gevallen is het bij glaucoom beter om het dier uit zijn lijden te verlossen.

Pododermatitis

Daarnaast komt de aandoening ‘zere hakjes’, ook wel pododermatitis genoemd, bij de Nieuw-Zeelander regelmatiger voor. De aandoening uit zich vooral in zere poten waarbij de huid rondom de hakjes ontstoken is. Vaak is de aandoening redelijk te behandelen met medicatie of crèmes, maar het kan ook dermate ernstig zijn dat het dier uit zijn lijden verlost moet worden.

Geen overeenkomsten met de rode Nieuw-Zeelander

Hoewel de Nieuw-Zeelander en de rode Nieuw-Zeelander beiden ‘Nieuw-Zeelander’ in de naam hebben zitten, vertonen de rassen zeker geen overeenkomsten met elkaar en zijn ze ook niet nauw verwant aan elkaar.