Klein Lotharinger

De klein Lotharinger is het kleine, in Nederland gefokte, broertje van de Franse groot Lotharinger. De dieren hebben een prachtige tekening op de kop en het lichaam, welke een mooi contrast vormt met de verder spierwitte pels. Het karakter is levendig, nieuwsgierig en vriendelijk, wat ze tot perfecte huisdieren voor kinderen maken. Hoe ziet de klein Lotharinger er precies uit, welke kleuren zijn toegestaan en wat is de geschiedenis van dit prachtige konijn?

Land van herkomst

De klein Lotharinger komt oorspronkelijk uit de Nederlandse plaats Emmeloord.

Geschiedenis van de klein lotharinger

De klein Lotharinger is een afstammeling van zijn grote broer, de groot Lotharinger. Hoewel de groot Lotharinger in Frankrijk is ontstaan, komt de klein Lotharinger uit Nederland. Het ras werd in juni 1975 officieel als ras erkend, en werd als eerste gefokt door fokster en keurmeester J.M.K. Bergman van Schelven uit Emmeloord. De fokster wilde graag een konijn met dezelfde tekening als de groot Lotharinger, maar dan in een kleiner, handzamer formaat. Om tot dit ras te komen, kruiste zij groot Lotharingers met Nederlandse kleurdwergen. In de loop der jaren is er ook bloed van de Papillon ingekruist, om de lichaamstekening van dit prachtige konijnenras te verbeteren. Om het ras van nieuw bloed te voorzien, is er de afgelopen jaren ook bloed van Tsjechische en Duitse Lotharingers ingekruist.

Uiterlijke kenmerken

Als je naar de klein Lotharinger kijkt, zie je een konijntje met een matig gestrekte lichaamsbouw. De achterhand is breed, soepel en afgerond. De schouders en borst zijn goed ontwikkeld, de ribbenpartij is ook goed ontwikkeld. De poten van de klein Lotharinger zijn recht en stevig, de kop is breed, niet te lang en goed ontwikkeld. Bij de rammen valt het op dat de wangen goed ontwikkeld en breed zijn. De oren zijn gemiddeld van lengte met een afmeting van ongeveer 10 centimeter. Klein Lotharingers mogen maximaal 3 kilo wegen, het liefst worden er dieren gezien met een gewicht van 2,5 tot 2,9 kilo. 

Vacht van dit konijnenras

De vacht van een klein Lotharinger voelt zacht aan en heeft een normale lengte. De beharing is dicht ingeplant, moet volgens de rasstandaard dicht tegen het lichaam liggen en voorzien zijn van een rijke glans. 

Tekening van de klein lotharinger

Het is een typisch tekeningras, waarbij de tekening zo dicht mogelijk bij het ideaalbeeld moet komen te liggen. De tekening is dan ook één van de meest in het oog springende kenmerken van de klein Lotharinger. De tekening moet aanwezig zijn op een verder stralend witte vacht. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de tekening op de kop en de tekening op het lichaam. De koptekening moet bestaan uit een zogenaamde vlinder, oogringen, een doorn, wangstippen en gekleurde oren. De vlinder is een donkere vlek in de vorm van een vlinder op de snuit. De vlinder is scherp afgetekend en moet tot aan beide mondhoeken lopen. Bij voorkeur is de onderkaak wit van kleur. De oogringen zijn ook verplichte aftekeningen en moeten rond het oog overal even breed (of smal) zijn. De doorn is een vlek die zich op het midden van de neusrug bevindt. Daarnaast beschrijft de rasstandaard nog dat er wangstippen en volledig gekleurde oren aanwezig moeten zijn. 

De tekening op het lichaam bestaat uit een aalstreep, die over de gehele nek loopt, vanaf de oren tot aan de staart. De aalstreep moet zo gelijkmatig en scherp mogelijk afgetekend zijn. Op de zijkant van het lichaam, in de buurt van de romp en achterpoten, moeten verschillende stippen zichtbaar zijn. In het meest ideale geval zijn deze stippen rond en scherp afgetekend, en mogen ze niet in elkaar overlopen. 

Daarnaast is het van belang dat er in de getekende delen op het lichaam geen witte haren zichtbaar zijn.

Kleur

De klein Lotharinger kwam oorspronkelijk alleen in de zwarte kleur voor, maar tegenwoordig komt het dier voor in bijna alle voorkomende kleuren. Anno 2020 worden de kleuren zwart, blauw en havanabruin relatief veel voor. Ook konijngrijs, ijzergrauw, blauwgrijs, blauwgrauw, madagaskar en isabella komen voor. In mindere maten komen ook driekleurige klein Lotharingers voor. 

De oogkleur van de klein Lotharinger is afhankelijk van de vachtkleur. Dieren met een zwarte, bruine, konijngrijze, ijzergrauwe of madagaskar-kleur moeten bruine ogen hebben. Blauwe ogen zijn toegestaan bij dieren met een blauwe, grijsblauwe, blauwgrauwe en isabella-vachtkleur.

Karakter

De klein Lotharinger heeft een levendig en goedaardig karakter. Klein Lotharingers zijn erg nieuwsgierig, en tonen zelden agressie naar mensen, soortgenoten en andere dieren toe. 

Gebruiksdoel

De klein Lotharinger wordt vooral gehouden onder konijnenfokkers en exposanten (mensen die met hun konijnen naar tentoonstellingen gaan), maar door het lieve en vriendelijke karakter van de klein Lotharinger is het dier ook zeker geschikt als huisdier voor volwassenen en kleine kinderen. 

Bijzonderheden

In Nederland is de klein Lotharinger erg populair en kennen veel mensen dit ras. Buiten Nederland is de klein Lotharinger echter zeer onbekend. Reden hiervoor is dat in het buitenland eigen konijnen gefokt zijn met eenzelfde tekening als de klein Lotharinger. De buitenlandse ‘klein Lotharingers’ zijn vaak groter en zwaarder dan de Nederlandse variant. Zo kennen we onder andere de Tsjechische Lotharinger en de Duitse Lotharinger, die ook wel kleinschecken genoemd wordt. 

Overige informatie

Het is bijzonder lastig om de perfecte aftekening te verkrijgen bij de klein Lotharinger. Dit komt omdat de tekening bij elk konijntje anders uitkomt. Zelfs ouderdieren met een perfecte tekening geven geen garantie op ‘perfecte’ nakomelingen: het kan ook zijn dat er geen geschikte konijnen in het nest zit, m.b.t. de aftekening.