Zilvervos

De zilvervos is een schitterend konijnenras uit Engeland, Duitsland en de Verenigde Staten. Het is in feite een chinchilla-konijn, alleen met een afwijkende vachtkleur. Het diertje dankt zijn naam aan de vos met dezelfde naam, aangezien de vacht qua kleur exact hetzelfde is. Zilvervossen zijn vooral geliefd bij sportfokkers om uit te brengen op tentoonstellingen en shows, maar de zilvervos wordt ook steeds vaker waargenomen als huisdier door het lieve, gelijkmatige en rustige temperament.

Andere benamingen voor de zilvervos

De zilvervos staat ook bekend onder de namen Silver Fox en Silver Rabbit.

Land van herkomst

In de meeste literatuur staat beschreven dat de zilvervos in Engeland is ontstaan. Maar eigenlijk is het ras gelijktijdig in de Verenigde Staten, Engeland en Duitsland ontstaan. Wél wordt Engeland als het meest belangrijke land gezien als het gaat om de ontwikkeling en totstandkoming van het konijnenras zilvervos. 

Geschiedenis van dit prachtige konijnenras

De zilvervos is in de jaren 20 van de twintigste eeuw ontstaan in Engeland. Doel was om een konijnenras te fokken met een pels die zeer sterke overeenkomsten vertoonde met de echte, wilde zilvervos (een vos), om zo meer pels te produceren die verkocht kon worden als pels van de vos. 

De zilvervos is feitelijk een chinchillakonijn met een afwijkende kleur. In de begintijd van de chinchillafokkerij kwam er regelmatig een konijn voor met een zwarte vacht en een witte buik. Om de ‘echte’ chinchilla’s meer overlevingskansen te geven, werden de zwartgekleurde dieren vaak afgemaakt. Een paar fokkers besloten deze zwarte konijntjes te laten opgroeien, waarna bleek dat de dieren uitgroeiden tot prachtige dieren met een vacht gelijkend op die van de zilvervos. Na twee zwartgekleurde chinchilla’s met elkaar gekruist te hebben, bleek dat alle nakomelingen van deze dieren dezelfde kleur hadden. Het konijnenras zilvervos was op dit moment geboren. 

In 1926 was de zilvervos voor het eerst op een Engelse konijnenshow aan het publiek tentoongesteld, en het dier was al snel geliefd bij vele liefhebbers over de hele wereld. 

Uiterlijke kenmerken

Als je naar een zilvervos kijkt, zie je een prachtig dier met een glanzende, gitzwarte vacht. De buik is spierwit. Verspreid over het lichaam zijn er langere, uitstekende witte haren te zien die een prachtig contrast geven met de sneeuwwitte buik. Het dier is sterk en robuust gebouwd en is van middelmatige grootte. 

Om de vacht van de zilvervos te verbeteren is er in de jaren daarna enkele keren bloed van het angorakonijn ingefokt. De zilvervos kreeg op deze manier een dikkere vacht en een grote hoeveelheid onderwol. Eén van de nadelen van het inkruisen van het angorakonijn, is dat er zo af en toe nog steeds konijnen geboren worden meteen langharige vacht, terwijl de vacht van een zilverkonijn eigenlijk kort moet zijn. 

Zilvervos konijnen hebben een gewicht van ongeveer 3,2 kilogram, maar ze mogen elk gewicht hebben tussen de 3 en 4 kilo. De dieren zijn stevig met korte, gespierde poten. De kop is vooral bij de rammen goed ontwikkeld, waarbij de schedel breed is en de wangen flink. De oren zijn goed behaard, staan rechtop en hebben een lengte van ongeveer 12 centimeter. 

Kleuren, vacht en pels

Van oorsprong komt de zilvervos alleen voor in de kleur zwart, maar de laatste jaren zijn er enkele andere kleuren bijgekomen zoals blauw, chocolade en lilac. De vacht heeft een lengte van 3 tot 4 centimeter, is dicht ingeplant en heeft een aanzienlijke hoeveelheid onderwol.

De witte delen van de vacht konen vooral op de buik en tenen voor, evenals een ring rond de hals en de belijning langs lippen en neus. Ook rond de ogen, de binnenkant van de oren en de onderkant van de staart zijn zilverwit van kleur. Ook de triangel, een driehoek in de nek achter de oren moet zilverwit zijn. 

Karakter

De zilvervos is een konijn met een gemiddeld levendig temperament.

Gebruiksdoel

Van oorsprong is de zilvervos gefokt om een pels te ontwikkelen welke zeer sterk moest lijken op de vacht van de zilvervos (geen konijn, maar een vos). Het idee erachter was dat er geen tot nog maar zeer weinig zilvervossen in de natuur afgeschoten moesten worden, maar dat de prachtige pels gewoon afkomstig kon zijn van konijnen die in de bontindustrie gefokt konden worden. Echter bleek de pels niet goed genoeg te zijn om door te kunnen gaan als bont voor kledingstukken en andere voorwerpen. 

Tegenwoordig wordt de zilvervos vooral gehouden door sportfokkers die met de konijnen op shows staan te pronken om zo veel mogelijk prijzen te winnen. Ook als huisdier is de zilvervos zeer geschikt, alhoewel het dier weinig te vinden is als huisdier – dit komt voornamelijk omdat het om een zeer zeldzaam en onbekend konijnenras gaat.

Zilvervos-konijnen staan in sommige landen zelfs op nummer één als het gaat om de showbontrassen.

Bijzonderheden

De rasspecifieke kleurtekening is tegenwoordig ook terug te vinden in andere rassen, zoals bij de: 

• Kleurdwerg
• Mini-hangoor
• Dwerghangoor
• Rex-hangoor