Utonagan

De Utonagan-hond is vernoemd naar een oud Indiaans verhaal dat “geest van de wolf” betekent. Het allereerste paar honden werd rond 1985 in Nederland geïntroduceerd en hoewel ze nog vrij ongewoon zijn, worden ze in Nederland erkend. Van alle verschillende soorten therapiehonden zijn Utonagans waarschijnlijk het meest flexibel. Ze zijn net als alle honden verwant aan wolven, maar zijn niet direct gekruist met wolven. Ze werken onder andere graag in scholen en ziekenhuizen.

Hoewel Utonagans ook op wolven lijken, hebben ze geen sporen van wolf-DNA en vertonen ze geen aggressief gedrag. Ze zijn niet het meest geschikt voor eigenaren van huisdieren die voor het eerst een huisdier hebben, omdat Utonagans gesocialiseerd, getraind en behandeld moeten worden door mensen met specifieke behoeften waarmee je dan niet bekend bent.

Geschiedenis van de Utonagan

De officiële naam van deze hond is de Utonagan, maar jr kent hem misschien als de wolfshond. Het werd in de jaren 80 voor de eerste keer gefokt door Edwina Harrison. Harrison creëerde het ras door vijf reddingshonden uit de rassen Siberische Husky, Duitse Herder en Alaskan Malamute met elkaar te kruisen. Het doel van deze kruising was om een hondenras voort te brengen die de lieve, zachtaardige aard van een huishond had, maar het uiterlijk van een wild dier. Een groep fokkers werkt al tientallen jaren samen om dit ras in stand te houden. Ze hebben een genetische screening gedaan op gezondheidsproblemen en hebben ervoor gezorgd dat alleen de beste honden voor de fokkerij zijn geselecteerd.

Uiterlijk

De Utonagan is een behendige, snelle en sterke hond met een slankere lichaamsbouw. Ze doen veel mensen denken aan wolven vanwege hun algemene uiterlijk.

Hun hoofden zijn evenredig met de rest van het lichaam en ze hebben een lichte stop – die er nooit overdreven uitziet. Neuzen zijn er in verschillende kleuren, vaak zwart of bruin. Ogen kunnen in verschillende kleuren voorkomen, maar de meest voorkomende kleur is ambergeel.

De kop van dit ras heeft een lange, spitse snuit. De bek van de hond is sterk met snel ontwikkelde kaken en goed uitgelijnde beten die als een schaar fungeren. De nek is een van de sterkste delen van de hond – het is ook een van de langste lichaamskenmerken en lijkt misschien zwaarder te zijn bij honden met manen. De voorpoten van deze hond zijn lang en recht met de ellebogen dichtbij hun lichaam.

De voorpoten van dit dier zijn groot en ovaal van vorm en hun achterpoten zijn iets kleiner. Ze hebben daarnaast zwemvliezen op alle vier hun pootjes.

De staart van de hond is harig en dik en raakt de achterkant van hun dijen. Het is niet te luchtig. Honden dragen hun staart hoog als ze lopen en lager als ze zitten of liggen Alle Otongans met gekleurde jassen moeten een zwarte punt op de staart hebben.